Monstercyklista

Nagły hałas przeszył powietrze. Moje ciało odruchowo wyprostowało się jak struna. Stanąłem na baczność. Podniosłem głowę jak do hymnu, ale przed oczami, zamiast orła na czerwonym tle, zobaczyłem czerwono-biały motocykl krosowy, a na nim monstercyklistę. Zamiast hymnu w moje uszy wbił się potworny ryk jego maszyny.

Pędził prosto na mnie. W ostatniej chwili odskoczyłem na bok leśnej ścieżki. Skurcz mięśnia środkowego palca, ustawionego wcześniej na przycisku, uruchomił mechanizm spustowy aparatu. Niestety na karcie pamięci nie zapisał mi się rzadki dzięcioł czarny, a zupełnie inne trofeum moich bezkrwawych łowów.

Motocyklista minął  mnie  z  donośnym gwizdem.  Kilkadziesiąt metrów  dalej zatrzymał się jednak. Nawrócił  krosa  i zaraz stanął obok. Spojrzał na mnie. Nie widziałem jego twarzy, bo cały czas skrywał ją pod kaskiem. Jednak z oczu można było wyczytać bolesne skupienie, jakby od dłuższego czasu siedział na sedesie, a nie motocyklu. „Może zaproponuję mu jakiś domowy sposób na zaparcia” – pomyślałem.

- Zęby cię bolą? – zwrócił się do mnie wrogim tonem. Tym prostym, retorycznym pytaniem uświadomił mi moje położenie. Stało się jasne, że facet musi wypróżnić nie tylko kilka ostatnich posiłków, ale też nagromadzony w ciele jad. Widocznie borykał się dwoma problemami równocześnie.

- Po co ci moje zdjęcie? – syknął przez zęby.

- Nie wolno mi robić fotek? – odpowiedziałem pytaniem na pytanie.

- Nie wolno, bo jest RODO – usłyszałem w odpowiedzi.

Już chciałem salwować się ucieczką, aby ocalić zęby, ale mężczyzna popatrzył tylko na mnie swoimi wilczymi oczami i w dzikiej złości ruszył motocyklem ryczącym na cały las.

Zawsze przeczuwałem, że z tego RODO nic dobrego nie będzie. Jest europejskim potworkiem, który prawie pozbawił mnie zębów.